De Elferink Hoeve

De Lakenvelders van Gea Elferink uit Woudenberg. Elke dag lopen ze buiten. ’s Nachts staan ze lekker droog en warm op stal. Mooi hooi voor de hoeven. Hun koppen gingen gelijk naar beneden. Gea is er druk mee. Je ziet dat ze geniet van haar koeienhouderij. “Puur hobby”, vertelt ze. “Kost alleen maar geld”. Ze fokt met de koeien. Ze vertelt dat ze zelfs een goed gekeurde stier gefokt heeft. Prachtig!

Voordat ik naar Gea zou gaan, appte ze dat een koe een hoorn verloren had. Vond ze erg jammer. “Ze is een beetje minder mooi geworden”. Terugrijdend naar huis dwaalden mijn gedachten af: Het was even heerlijk terug in de tijd. Wat een sfeer daar in die stal. Enorm van genoten!

Gea appte dat ze het een eer gevonden had om te poseren en haar koeien ook. In aanloop naar de shoot had Gea erg vaak aan haar vader gedacht. Meer dan doorgaans. Haar vader was boer. “Ik ook een klein beetje natuurlijk”. Afgelopen nacht had ze over haar vader gedroomd terwijl ze eigenlijk nooit droomt. Tenminste niet dat ze weet, appt ze. Tot slot liet Gea weten dat ze expres haar vaders pet opgedaan had.

Hoewel Gea natuurlijk veel van haar vader had kunnen leren over haar koeienhouderij… kan dat niet meer omdat tegen de tijd dat zij haar eerste koe kocht, haar vader al overleden was. De pet ontroerde me. Dierbare personen die er al zo lang niet meer zijn en nog altijd zo’n belangrijke rol spelen. De vader van Gea zou vast trots op haar geweest zijn. In de stal lag geen strootje verkeerd en de koeien zagen er goed uit; ze waren heel rustig en zagen er zo tevreden uit. Prachtig mooi!